درد داری، دست بر بازو بگیر؛ اما بمان           پیش چشمم دست بر پهلو بگیر؛ اما بمان

من که می‌دانم برایت راه رفتن مشکل است           باشد اصلاً دست بر زانو بگیر؛ اما بمان

گرچه سختی می‌کشی در خانه، باشد کار کن           فضه را بنشان و خود جارو بگیر؛ اما بمان

با غـروبت خـانه‌ام تاریک شد، لطفاً نرو           مثل شمعی نیمه جان سوسو بگیر؛ اما بمان

غربت من گرچه سنگین است روی شانه‌ات           با غـم تـنـهـایی من خـو بگـیـر؛ اما بـمان

چهره می‌پوشانی از من، گرچه دلخونم ولی           جان حیدر! هر شب از من رو بگیر اما بمان